niedziela, 4 czerwca 2017

22. nowy rozdział

Kraków hejnał gra tak wita mnie…”



 


16 października 2016 roku. Właśnie kończę swój drugi tekst na naszych fancy konwersacjach. Kolejny raz poruszony wdziękiem Krakowa, małych pięknych uliczek, gwaru zabieganych ludzi, tłumów turystów kipiącego rynku i błysku nieustających fleszy… Tak, jeszcze ponad pół roku temu wracałem właśnie do Krakowa jako do mojego własnego wymarzonego katharsis. By móc odnaleźć samego siebie i spojrzeć w głębię wolności i możliwości. Pakowałem się skrzętnie w pociąg i sunąłem po torach w nieznane. Ponad pół roku temu. Dawno? Mam wrażenie, że było to niemalże wczoraj...


Dziś bliźniaczo, jak w październiku chłonę zachwyt krakowskiego wydźwięku, lecz już zupełnie z innej perspektywy. Chyba można pokusić się o stwierdzenie, że uciekłem tu na dłuższą chwilę. Niezwykły nowy rozdział w przygodzie życia… i ta wolność, o której ostatnio pisaliśmy. To jest właśnie ona. Swobodne, a zarazem kontrolowane chwilowe zagubienie się w ciasnej uliczce w towarzystwie ornamentów. Mijając ciemną nocą w świetle ciepłych latarni kontrabasistę przed monumentalnym kościołem św. Piotra i Pawła. I ten tłum gapiów zachłyśniętych wzruszeniem. Odwracam wzrok w przeciwną stronę, gdzie rozchwiany i rozgrzany tłum wykrzykuje z impetem maksymy…
Ciepła czerwcowa noc, nienagrzane wysokie kamienice i niekończące się refleksje. Czy to jeszcze fikcja? Czy już spełnione marzenie? Długi spacer i spokój... wszechogarniający spokój. Paradoksalne i nieoczywiste, a jednak w tłumie ludzi, krzyków i różnorodności wydarzeń można być spokojnym. Można poczuć się sobą, nikt nie zwróci na Ciebie uwagi. Może przez ułamek widzenia, tylko tyle albo aż tyle. Anonimowość goni nieznane, styka się z ciekawością i brakiem jakiegokolwiek zainteresowania. Kontrast między dotychczasowym życiem i przepełnioną satysfakcją wręcz dziecinną ciekawością, co będzie za moment… co znajduje się za rogiem.


Kilka miesięcy. Niezliczona ilość rozmów i moje nieustanne ochocze podróżowanie. Szybkie pisanie w przedziałach i ciepłych dworcach. Ciągły pęd i wir nieoczywistych zdarzeń, by móc napisać do Pani dziś z miejsca nowego, a jednocześnie tak dopasowanego do mnie. Refleksja goni refleksje… Zaczynając od pierwszej publikacji czas skrzyżował w międzyczasie publikacje mojego pierwszego tomiku… a dziś spoglądając z okna na panoramę Starego Miasta czuję niedowierzanie, a jednocześnie szczęście spowodowane pierwszą publikacją w warszawskiej gazecie Kultura Do Góry Nogami. Czuję, że stykam się przyjaźnie z bardzo dobrym czasem. Czasem, którego trudno nazywać… jest po prostu niesamowicie piękny.

Ślę najcudowniejsze pozdrowienia ze stolicy małopolski, gdzie wybrzmiewa hejnał i całodobowy motłoch w akompaniamencie ulicznej najpiękniejszej sztuki!


PS. Zdjęcia z jednego z wielu spacerów… i mój jeden z wielu ulubionych budynków- Teatr im. Juliusza Słowackiego.




M.



Czytam jak listy z podróży...trochę w stylu retro, list....Dziękuję Ci za pozdrowienia, napisałeś tak cudnie, że przypomniały mi się te krakowskie uliczki...Oj tak...włóczyć się bez celu i bez końca, jaki to piękny atrybut młodości...




No Mat, pierwsze wynajęte mieszkanie:) Wybrane, wymarzone i do utrzymania... Już za chwilkę pochłonie Cię ta masa, uwiedzie wolnością i lampką wina na Kazimierzu. Przygotuj się na kapiącą z kranu wodę i ukryte opcje "dopłaty". Co wybrać? Żarówkę do lampki, koncert czy płyn do mycia naczyń:) Dylematy życia- choć wpisane w fajną atmosferę miejsca z duszą. U mnie płyn do naczyń zawsze przegrywał z wejściówką do teatru, miejsce siedzące...na schodach:) To były czasy...
Mam nadzieje, że i Twoje pokolenie potrafi jeszcze przedłożyć niedogodności nad wszystkie inne zalety bycia kompletnie ponad wszystko. Jakże się dziwię zawsze, gdy na wycieczkach, obozach wszyscy w pierwszej kolejności wpadają do pokojów, sprawdzają wi-fi, wielkość łazienki i od razu zaczynają narzekać....nawet na widok za oknem. Z kim są w pokoju to już mało istotne....I tak sobie myślę, w pokoju spędzą tylko noc, a jakie to najważniejsze, choć za oknem jakieś piękne miasteczko albo cudne widoki...No dobrze, nie będę tutaj pisać o swoich rozczarowaniach pokoleniem, dobrze mnie znasz i wiesz, że zawsze staram się jakoś zrozumieć, a jak nie rozumiem to bynajmniej nie frustruję się dodatkowo niepotrzebnym gadaniem.
O Ciebie jestem spokojna.Wiem, że masz naturę estety i będzie Cię ciągnęło do pięknych miejsc, nie dasz też umknąć ludziom, którzy w tłumie zaskoczyć potrafią innością....
Przysyłaj zdjęcia chwil, pisz, gdy Cię gdziekolwiek i jakkolwiek dopadnie chęć na utrwalenie w słowach, nie daj się czasowi....



Życie jest piękne, prawda Mat?



Bessos
bo mi w głowie Hiszpania już trochę i wakacji chce się tak bardzo....

E.